بازگشت
چہ کردہ ای
رجنی کمارپران رجنی کمارپران

 

 

٭ ٭ ٭ ٭ ٭

دوستــــت دارم ، ولی خاموشی ات جانم گرفت

من چہ گویم ، یار من این کردہ ای ان کردہ ای

روح من افســردہ گشت و قلب من ھم پایمــــال

روی خود از من چرا ای یــــار پنہان کردہ ای

اتشــی زد بــر تنـــم ان بی مــروت ھــــا ی تـو

در پریشــانی مرا دیــگر پریشـان کـــــــردہ ای

تو کہ از عشق و محبت کردہ ای دامن رھـــــا

باچنین چـــال و ھنرما را تو حیــران کردہ ای

جــای تو دائم بود در قلب و در چشمان مـــــن

با جفای خود چرا  این خانہ ویران کـــردہ ای

تا بہ کــی مـانــم در انتظارفــــــردا ھــای دور

اشک من جاری بہ مثــل آب بــاران کردہ ای

وہ چہ شب ھا را بہ درد و غم بسر اوردہ ام

لطف ھای بیکرانت را تو پایــان کـــــردہ ای

نا امیدی سوخت گوشت وپوست جانم را ولی

ھمچو مجنون تو مرا چاک گریبــان کردہ ای

 

 

نیویارک 2012


May 6th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان